Hæstiréttur Íslands hefur staðfest þann úrskurð Héraðsdóms Reykjavíkur að vísa frá máli hópmálsóknarfélags á hendur mér. Þessi ófrægingarleiðangur, undir stjórn Árna Harðarsonar og Róberts Wessman, hefur reynst þeim köppum lítil frægðarför.

Héraðsdómur Reykjavíkur hefur vísað frá máli sem hópmálsóknarfélag höfðaði á hendur mér. Í úrskurðinum kemur fram að ekki liggi fyrir að félagsmenn í hópmálsóknarfélaginu eigi lögvarða hagsmuni af því að fá leyst úr viðurkenningarkröfum sínum og að kröfugerð þeirra feli eingöngu í sér beiðni um álit á lögfræðilegu efni án þess að fyrir liggi að hún sé nauðsynleg til úrlausnar á ákveðnum kröfum.

Nú er loks opinbert hverjir standa að baki rógsherferð í formi hópmálsóknar gegn mér. Niðurstaðan kemur mér ekkert á óvart, höfundareinkennin duldust mér aldrei.  Frá upphafi hefur mörgum milljónum verið varið  í lögfræðiálit, auglýsingar, fundarhöld, langdregið vitnamál og tilhæfulausa stefnu, þótt helst væri að skilja á forsvarsmönnum málsóknar að þar færu smáir, hrjáðir – og félausir – riddarar réttlætisins.  Auðvitað var það ekki svo.

Störfum
hlaðið dómskerfi Íslands þarf nú að bæta á sig duttlungum Vilhjálms
Bjarnasonar. Mál sem hann og málsóknarfélag hafa höfðað gegn mér verður
væntanlega þingfest
í Héraðsdómi Reykjavíkur á morgun.